Η γιορτή της μητέρας στο νηπιαγωγείο

Ζήση Ανθή : Πλούσιο εποπτικό υλικό για τη γιορτή της μητέρας στο νηπιαγωγείο:ποιήματα , παραμύθια ,  έργα τέχνης ,  ιδέες , δραστηριότητες, φύλλα εργασίας ...

Η γιορτή της μητέρας – εποπτικό υλικό για το νηπιαγωγείο

ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ

Ποια η σημασία της μητέρας στη ζωή ενός παιδιού ; 
Λίστα αναφοράς για το νηπιαγωγείο .

Ποιήματα για την μητέρα

Ποίημα :Μάνα (Γεράσιμος Μαρκοράς)

Μάνα!.. Δε βρίσκεται
λέξη καμία
να ‘χει στον ήχο της
τόση αρμονία,
σαν ποιος να σ' άκουσε
με στήθος κρύο,
όνομα θείο;

Παιδί από σπάργανα
ζωσμένο ακόμα,
με χάρη ανοίγοντας
γλυκά το στόμα,
γυρνάει στον άγγελο
που τ' αγκαλιάζει
και μάνα κράζει.

Στον κόσμο τρέχοντας
ο νέος διαβάτης
πέφτει στ' αγνώριστα
βρόχια τσ' απάτης,
και αναστενάζοντας,
Μάνα μου! Λέει,
Μάνα! Και κλαίει.

Της νιότης φεύγουνε
τ' άνθια κ' η χάρη
τριγύρω σέρνεται
με αργό ποδάρι,
ώσπου στην κλίνη του,
σα βαρεμένος,
πέφτει ο καημένος.

Και πριν την ύστερη
πνοή του στείλει,
αργά ταράζονται
τα κρύα του χείλη,
και με το μάνα μου!
πρώτη φωνή του,
πετά η ψυχή του.

Ποίημα : Άτακτα χεράκια

«Άτακτα χεράκια των παιδιών,
Όλα μου τα κάνετε άνω κάτω.
Παν τα σπίρτα πάλι απ' το κουτί.
Χτες μου κομματιάσατε ένα πιάτο.

Κάπου μου τρυπώστε τα κλειδιά.
Πώς θ' ανοίξω τώρα το συρτάρι;
Σήμερα η κούκλα η Μαργιορή
βρέθηκε κι αυτή χωρίς ποδάρι».

Τέτοια με παράπονο μιλεί
πάντοτε η μαμά για τα χεράκια.
Μα ύστερα ξεχνά, χαμογελά,
γέρνει τα γεμίζει με φιλάκια.

Ξέρει η μητερούλα, πως αυτά
κάποτε θα πάψουν ν' ατακτούνε.
Ξέρει, πως τον κόπο της μαζί
τα χεράκια αυτά θα μοιραστούνε.

Στέλιος Σπεράντζας

 Ποίημα :Η μανούλα

Ποιος την κούνια μας κουνάει,
όταν είμαστε μικράκια;
Ποιος χαμογελά στο πλάι
Και γλυκά μας λέει λογάκια
και τον ύπνο προσκαλεί;
           Η μαμά μας η καλή.

Τα μαλλιά μας ποιος χτενίζει;
Ποιος μας καμαρώνει, αλήθεια;
Ποιος παιχνίδια μας χαρίζει;
Ποιος μας λέει τα παραμύθια
στη φωτίτσα μας σιμά;
            
Η γλυκεία μας η μαμά.

Κι όταν κάποτε ένα στόμα
κάτι με θυμό μας λέει,
κι όταν παρακούμε ακόμα,
ποιος πονεί και σιγοκλαίει
κι έχει πίκρα στην καρδιά;
Πάντα η μάννα μας, παιδιά.

Στέλιος Σπεράντζας

Για την μάνα


Πήρα πάλι την πέννα μου

Να γράψω για την μάνα
Στην κάθε μια ξεχωριστά
Κι όλες μαζί αντάμα

Γι αυτές θα γράψω σήμερα
Για τις  γλυκιές μανούλες
Θέλω έναν τόνο από χαρτί
Να τις υμνήσω ούλλες =όλες

Η αγάπη δίχως όρια
Φωλιάζει στην καρδιά τους
Μια καταλυτική δύναμη
Κρύβουν για τα παιδιά τους

Για κάθε μάνα γράφτηκε
Ξεχωριστή ιστορία
Διαφορετικό σενάριο
Βλέπεις είς την πορεία

Είναι οι μάνες που ένιωσαν
Τι θα ειπεί θυσία
Προσφορά αναγνώριση
Μα και αχαριστία

Υμνώ την μάνα του Χριστού
Γλυκιά μας Παναγία
Για τον καθένα η μάνα μας
Μοιάζει μ’  αυτή Αγία

Είναι η μάνα του παιδιού
Η μάνα και τού γέρου
Είναι η μάνα του ληστή
Και του κατατρεγμένου

Είναι η μάνα βασιλιά
Η μάνα του στρατιώτη
Είναι παντού και πάντοτε
Εις την γραμμή την πρώτη

Είναι η μάνα που έδωσε
Απλόχερα αγάπη
Και αυτή που αδικήθηκε
Με ψέμα και απάτη

Είναι η μάνα τού φονιά
Και του φυλακισμένου
Είναι η μάνα του άρρωστου
Τού καταδικασμένου

Η μάνα του ναρκομανή
Η μάνα του οικογενειάρχη
Ότ’ είναι ο καθένας μας
Κάποια μανούλα θα ‘χει

Οι μέρες τους πολύχρωμες
Φέρνουν χαρά και πόνο
Κάνουν τ’ αδύνατα δυνατά
Για τα παιδιά και μόνο

Γι’ αυτές τις μάνες σήμερα
Και για τις τόσες άλλες
Χρόνια πολλά τούς εύχομαι
Να δουν χαρές μεγάλες

Αγάπη να τούς δείχνουμε
Όχι σήμερα μόνο
Γι’ αυτές είν’  λίγες οι χαρές
Με το σακί ο πόνος

Ναταλία Μήτσιου

Ποίημα :Μάνα μου, μανούλα 

Μάνα μου, μανούλα 

 θέλω να σου πω  

 σαν καλό παιδάκι  

 πόσο σ’ αγαπώ. 

Πόσο θα σ’ ακούω  

σε κάθε συμβουλή 

 δε θα σε πικραίνω

 μανούλα μου χρυσή. 

Θέλω να σαι πάντα  

μανούλα μου καλά  

να σαι η ευτυχία 

 που μου χαμογελά.  

 Μάνα μου, μανούλα  

 το παιδί σου εγώ 

 τον καλό Θεούλη 

 πώς παρακαλώ. 

Να σε βλέπει πάντα  

με στοργική ματιά  

 και να σε φυλάει

 μανούλα μου γλυκιά. 

Μάνα μου, μανούλα 

 πώς σ’ ευχαριστώ 

 πού ‘μαι ευτυχισμένο 

 το παιδί σου εγώ.

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ

Ο Θεός δεν μπορούσε να είναι παντού, γι’ αυτό έπλασε τις μητέρες. Εβραϊκή παροιμία

Ο θυμός της μητέρας είναι σαν το ανοιξιάτικο χιόνι: μπορεί να πέσει πολύ, αλλά θα λειώσει γρήγορα.   Ρωσική παροιμία   

Κι ο κόρακας τα παιδιά του αετόπουλα τα βλέπει.  Τουρκική παροιμία

Η αγάπη της μητέρας ποτέ δεν παλιώνει.

Η μητέρα είναι μέλι και η μητριά φαρμάκι .

Κατά μάνα κατά κύρη (κατά γιο και θυγατέρα).

Κατά μάνα κατά κύρη κάνανε και γιο ζαφείρι.

Κατά μάνα και πατέρα, είναι γιος και θυγατέρα .

Από τη γης βγαίνει νερό κι’ απ’ την ελιά το λάδι κι’ από την μάνα την καλή βγαίνει το παλικάρι .

Τρώει η μάνα και στο παιδί δε δίνει.

Αν δεν κλάψει το παιδί, δεν το βυζαίν' η μάνα.

Αν δεν κλάψει το παιδί μικρό, κλαίει η μάνα μεγάλη

ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ

Μάνα είναι μόνο μία .

Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα .

ΦΩΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ

Ας πούμε λέξεις που τελειώνουν σε –ερα , όπως :μητέρα, Δευτέρα , ημέρα , καλημέρα , καλησπέρα , ζαχαριέρα , κουνουπιέρα , καριέρα , καφετιέρα , καλδέρα, μπανιέρα, μπετονιέρα, ζαρντινιέρα, βέρα, πέρα…

Ας πούμε λέξεις που τελειώνουν σε –άνα , όπως :μάνα, Βάνα , Γιάννα , Άννα , μπανάνα , διάνα , μελιτζάνα , φαγάνα , Μαριάννα, καμπάνα , πάνα , παραμάνα, Τατιάνα …

Οι φωνολογικές ασκήσεις αρέσουν ιδιαίτερα στα παιδιά .

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ .

Ποιος ήταν ο ρόλος της μητέρας στα κλασικά παραμύθια ;

Σε ποια κλασικά παραμύθια οι ήρωες των παραμυθιών δεν είχαν μητέρα ; ( Ένα πολύ λεπτό θέμα , που θα ήταν προτιμότερο να αποφεύγεται σε νήπια που δεν έχουν γνωρίσει τη μητρική ζεστασιά ).

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Η ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ ΚΑΙ Η ΠΕΡΔΙΚΑ

Μια μέρα συνάχτηκαν όλα τα πουλιά και συμφώνησαν να βάλουν τα παιδιά τους στο σχολείο να μάθουν γράμματα. Ήβραν και δάσκαλο και τον διόρισαν. Άνοιξε το σχολείο κι επήραν τα παιδιά τους και τα έγραψαν.
Ύστερα από λίγες μέρες, μερικά παιδιά πήγαν στο σχολείο και δεν ήξεραν το μάθημά τους. Ο δάσκαλος τα άφησε νηστικά το μεσημέρι. Μέσα στα παιδιά που έμειναν τιμωρία ήταν και το παιδί της κουκουβάγιας.
Η κουκουβάγια, άμα είδε πως εσχόλασαν τα παιδιά το μεσημέρι και το μωρό της δεν εσχόλασε, επήρε λίγο ψωμί και επήγε στο σχολείο να του το δώσει.
Καθώς επήγαινε, την έφτασεν η πέρδικα. Έμεινε κι εκείνης το μωρό της νηστεία, κι επήγαινε να του δώσει λίγο ψωμί. Λέγει η πέρδικα της κουκουβάγιας:
– Να χαρείς τα μάτια σου, γείτονα· έχω πολλή δουλειά και σε παρακαλώ να πάρεις και του μωρού μου το φαΐ του.
– Το παίρνω γειτόνισσα, λέγει η κουκουβάγια, αλλά δεν ξέρω το μώρο σου ποιο είναι.
– Ω, λέγει η πέρδικα, όσο γι’ αυτό, είναι πολύ εύκολο να το βρεις. Το μωρό μου είναι το πιο όμορφο μωρό του σχολείου!
Η κουκουβάγια πήγε στο σχολείο. Παρακάλεσε το δάσκαλο, κι αυτός εδέχτηκε να δώσει το ψωμί του μωρού της. Ύστερα είπε του δασκάλου να την αφήσει να δει όλα τα παιδιά. Εκοίταξε καλά καλά, δεν ήβρε το μωρό τη πέρδικας. Εγύρισε πίσω, επήγε και ήβρε την πέρδικα και της έδωσε το ψωμί της και της λέει:
– Τι να σου κάμω! Εκοίταζα μιαν ώρα και δεν το ήβρα το μωρό σου, γιατί μες στο σχολείο δεν ήταν ομορφότερο μωρό από το δικό μου!

Μητέρα – Έκφραση και δημιουργία

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

Μαργαρίτα

Μαργαρίτα μου μικρή συ
του κήπου μου στολή,
[άκουσε με να σου πω το μικρό μου μυστικό.] (δις)

Χθες το βράδυ η μαμά
απ' τις τρέλες τις πολλές,
[μου 'πε πως δε μ' αγαπά
κι η καρδούλα μου χτυπά.] (δις)
[Μ' αγαπά, δε μ' αγαπά, (2)
κι η καρδούλα μου χτυπά.] (δις)

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Δεν μπορώ μανούλα μ', δεν μπορώ,

Δεν μπορώ μανούλα μ', δεν μπορώ,
αχ! σύρε να φέρεις τον γιατρό,
να μου γιάνει μάνα τον καημό.
Αγάπησα μάνα μ', αγάπησα,
πικρά η δόλια το μετάνιωσα,
αχ! μανούλα μου δεν σ' άκουσα.
Ζήλεψα μάνα μ' την ομορφιά,
τώρα είμαι άρρωστη βαριά,
θα πεθάνω μάνα μ' κι είμαι νιά.
Σώπα κόρη μ' και μην κλαις εσύ,
θα φέρω τον γιατρό ταχιά πρωί,
να σου γιάνει κόρη μ' την πληγή.

Ποντιακό τραγούδι : 
Η μάνα εν κρύον νερόν
Όταν γερά η μάνα και άλλο κε μπορεί (2)
α τότε θελ βοήθειαν α τότε θελ ζωήν ...
α τότε θελ ζωήν
κι όταν θα έρτε η ώρα και άλλο κι θα ζει
αμάν και φτας το χρέωσις θα καίετε η ψυς

η μάνα εν κρύον νερόν και σο ποτήρ και μπεν
η μάνα να μη είνετε η μάνα να μη εν
η μάνα να μη εν

η μάνα εν βράχος η μάνα εν ρασίν (2)
σο δύσκολον την ώρας μανίτσα, μανίτσα, μανίτσαμ
θα τσαείς
η μάνα εν το στήριγμαν τη χαράς το κλαδίν
τατινές η εγάπη κε βρίετε ση γην

η μάνα εν κρύον νερόν...

θα δέαβένε τα χρόνια θα έρουμε και μεις (2)
ατά είναι με τη σειράν κι θα γλυτών κανείς...
κι θα γλυτών κανείς
κατ ολ πρεπ να εξέρουμε σ ʽαούτο τη ζώην
Χωρίς τη μάνας την ευχήν κανείς κε λεπ χαΐρ

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑΤΑ

Τρυφερό μου αγγελούδι

που μυρίζεις γιασεμί

μέσα στη ζεστή αγκαλιά μου

ήρθε ο ύπνος να σε ’βρει

Ήρθε ο ύπνος απαλά

τα ματάκια σου κλειστά

μα η άφθαστη γλυκύτητά σου

ξαγρυπνά στα βλέφαρά σου

Το κορμάκι σου ανθισμένο

κι όλο άνοιξη ανασαίνω

λουλουδένιο, μυρωμένο

τριαντάφυλλο ανοιγμένο

Σ’ αγαπώ και δε στο κρύβω

το χαμόγελό σου πίνω

την αγγελική ματιά σου

την ευγένεια της καρδιάς σου

Δροσοστάλα στην ψυχή μου

η ανάσα σου ζωή μου

Δροσοστάλα στην καρδιά μου

τα ματάκια τα γλυκά μου

Τα ματάκια τα γλυκά

ήλιος, θάλασσα πλατιά

Τα χειλάκια σου μελένια

αγγελοζωγραφισμένα

Νάνι νάνι ομορφιά μου

νάνι νάνι ζωγραφιά μου

Κάνε νάνι άγγελε μου

νάνι κάνε θησαυρέ μου

Σε μία τρυφερή αγκαλιά

θα σ’ αφήσω απαλά

μέχρι την αυγή καλό μου

ζαχαρένιο κι ακριβό μου

Καληνύχτα σ’ αγαπώ

δύο φιλιά για φυλαχτό

Καληνύχτα ρόδο, κρίνο

σ’ άγγελο σε παραδίνω

Καληνύχτα να κοιμάσαι

κι όνειρο να μη φοβάσαι

Καληνύχτα με φιλιά

στ’ ουρανού την αγκαλιά

Η μητέρα μέσα στα έργα τέχνης

Σε όλα τα έργα τέχνης για τη μητέρα φαίνεται η μητρική στοργή και η αγάπη της για το πλασματάκι , που έφερε στον κόσμο . Τα νήπια είχαν τη δυνατότητα να δουν μια πληθώρα έργων τέχνης από πολλούς και σημαντικούς ζωγράφους ( Mary Cassatt , Pierre Auguste Renoir , Pablo Picaso , Γ. Ιακωβίδης , Ν. Γύζης ...) και γλύπτες .

ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ)

Κοιμήσου τώρα που κανείς
δε θα 'ρθει να σε πάρει,
γιατί 'ναι προίκα σου ο καημός
μαζί με τόση χάρη.
Ένας καημός αβάσταχτος,
η δύναμη σου, φως μου,
που απ' τη θωριά (λαλιά)
σου θα σκιαχτούν
οι δυνατοί του κόσμου.
Δε θα 'χει τόπο να κρυφτείς
απ' το μεγάλο πόνο,
σαν πέσεις να προσευχηθείς
θα σε πετύχουν μόνο...
Οι πραίτορες κι οι δικαστές,
ο γύπας και το φίδι,
οι Φαρισαίοι κι οι γραμματείς,
του Χάρου το λεπίδι.
Γιατί δεν πάτησες στη γη
στο φοβερό το βήμα
να δώσεις τόπο στην οργή
και άφεση στο κρίμα.
Ήρθες να διώξεις το άδικο
τον φθόνο να γκρεμίσεις,
για τη χλιδή του μαμωνά
φρικτά να μαρτυρήσεις.
Ποιος θρήνος, ποια κραυγή χωράει
Το πού θα πιω και πού θα πιεις
φαρμάκι στο ποτήρι;
Ποιος τρυγητής και ποιος κιοτής
απ' τη ζωή σου θα γευτεί
το μέλι και τη γύρη;
Ποιος Βαρραβάς και ποιος ληστής
όταν εσύ θα σταυρωθείς
θα κάνει πανηγύρι;

Από το CD του Χρίστου Τσιαμούλη: «Δωδεκάορτο»
Τραγούδι: Ελένη Βιτάλη
Στίχοι: Θωμάς Κοροβίνης

ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

ΓΑΙΑ

Στην αρχαία Ελλάδα, μια γιορτή ανοιξιάτικη ήταν αφιερωμένη στη Θεά Γαία (Μητέρα Γη), μητέρα των θεών και των ανθρώπων. Αυτή ήταν και η πρώτη μορφή εορτασμού της Μητέρας.
Τη γιορτή αυτή διαδέχθηκε η γιορτή η αφιερωμένη στην κόρη της Γαίας, τη Ρέα. Η Ρέα ήταν η σύζυγος του Κρόνου και η Μητέρα του Δία και όλων των Θεών της αρχαίας Ελλάδας .
 Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, συναντάμε τη Γιορτή της Μητέρας ως γιορτή αφιερωμένη στη Θεά Κυβέλη, που γινόταν κάθε Μάρτιο.

Στη συνέχεια, φτάνουμε στην Αγγλία του 15ου-16ου αι. μ.Χ., όπου γιορταζόταν η «Mothering Sunday», δηλ. η «Κυριακή της Μητέρας», την 4η Κυριακή της Σαρακοστής, και ήταν αφιερωμένη στις μητέρες. Εκείνη τη μέρα όλοι οι υπηρέτες έπαιρναν από τα αφεντικά τους μία μέρα άδεια, για να επισκεφτούν τα σπίτια τους και να περάσουν την μέρα τους μαζί με τις μητέρες τους.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, στις αρχές του 20ού αιώνα, η δασκάλα Άννα Τζάρβις (Anna Jarvis) από τη Φιλαδέλφεια, αγωνίστηκε για την καθιέρωση της Γιορτής της Μητέρας, τη 2η Κυριακή του Μαΐου. Ήθελε να τιμήσει τη μητέρα της που αγωνίστηκε για τη συμφιλίωση Νοτίων και Βορείων Αμερικανών μετά τη λήξη του Αμερικανικού Εμφυλίου πολέμου το 1864. Οι αγώνες της Άννας Τζάρβις δικαιώθηκαν το 1914, όταν το Κογκρέσο όρισε την επίσημη εθνική Γιορτή της Μητέρας τη γιορτή αυτή.
Στην Ελλάδα, γιορτάστηκε για πρώτη φορά η Γιορτή της Μητέρας στις 2 Φεβρουαρίου του 1929, για να συνδυαστεί η Γιορτή αυτή με τη χριστιανική γιορτή της Υπαπαντής. Τελικά, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η γιορτή μεταφέρθηκε από τις 2 Φεβρουαρίου στη 2η Κυριακή του Μαΐου.

ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

ΠΩΣ ΗΡΘΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ;

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΖΩΑ

Την ίδια μητρική στοργή και τρυφερότητα βλέπουμε και στα ζώα . Οι παρακάτω εικόνες είναι αντιπροσωπευτικές .

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΡΩΜΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΡΕΜΟΥ

Ο Ρωμύλος  και ο Ρέμος ήταν δίδυμα αδέλφια και ήρωες και θεότητες της ρωμαϊκής μυθολογίας. Αναφέρονται ως οι ιδρυτές και πρώτοι βασιλιάδες της Ρώμης. Πατέρας τους ήταν ο Άρης και μητέρα του η  Ρέα .Η Ρέα υποχρεώθηκε να γίνει εστιάδα από τον θείο της, τον Αμούλιο, που σφετερίστηκε το θρόνο της Άλβας και ήθελε να μην μείνει κανένας απόγονος του Νουμίτορα. Αλλά κάποια νύχτα ο Άρης την άφησε έγκυο.
Όταν μαθεύτηκε ότι η Ρέα Συλβία ήταν έγκυος, ο θείος της την έριξε στον ποταμό Τίβερη,  επειδή η πράξη της ήταν ανοσιούργημα. Τα δίδυμα μωρά τα παρέδωσε σε κάποιον υπηρέτη του με τη διαταγή να τα σκοτώσει. Αυτός τα λυπήθηκε, τα έβαλε σε μια σκάφη και τα άφησε στο ποτάμι που είχε πλημμυρίσει, αλλά τα προστάτευσε μια θεότητα του ποταμού , ο Τιβερίνος. Όταν τα νερά αποσύρθηκαν από τη στεριά, η σκάφη επικάθισε στη ρίζα μιας συκιάς, που ονομάστηκε Ρωμινάλιος ερινεός. Εκεί τα πήραν υπό την προστασία τους τα ιερά ζώα του θεού Άρη, η λύκαινα Λούπα  κι ένας δρυοκολάπτης. Η λύκαινα τα θήλαζε σε μια σπηλιά, που ονομάστηκε Λύκαιον, ενώ ο δρυοκολάπτης τους πήγαινε τροφή. Εκεί τα βρήκε ένας βοσκός και τα πήρε στην καλύβα του όπου τα μεγάλωσαν μαζί με τη γυναίκα του.

Η ΛΕΞΗ ΜΗΤΕΡΑ στις ΓΛΩΣΣΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΜΗΤΕΡΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΜΗΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

ΦΥΛΛΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ .

Οι πηγές μου ήταν πάρα πολλές , τόσο από το διαδίκτυο , όσο και από βιβλία .